HUZURU BULDU

Gurbette geçen 40 yıldan sonra köyüne döndü Tevfik KAYA 1968 Yılında Danışment Köyü`nden çıktığında çiçeği burnunda bir delikanlıydı Tevfik KAYA. Köyde geçimlerini sağlayacak bir gelirleri yoktu, zorunlu olarak düştü yollara. Kendinden ağır çimento torbalarını taşıdı inşaatlarda amelelik yaparken. Aç kaldı, açıkta kaldı, ta ki karşısına ithalat-ihracat işi yapan yabancı bir şirket çıkana dek... Yıllarca çalıştı, didindi. Yaşam şartları zorladı, bunaldı çalıştığı şirkette mutemetlik yaparken. Çantasında milyarlık çekler ve nakit para varken otobüs durağında dayanamadı kalbi daha fazla bu yaşamın acımasızlığına ve yığılıverdi olduğu yere başkalarının şaşkın bakışları arasında. Temiz yürekli insanlar karşılık beklemeksizin acile götürdüler taksiye atarak. Gözlerini hastanede açıp aklı başına gelince "çantam?!!" diye fırladığında yattığı yerden anladı o an bu güzelim ülkemizde hala iyi insanların yaşadığını... Çantası hastahane polisine içindeki kalem ve kağıdına varana dek tek tek imza karşılığı tutanakla teslim edildiğini öğrendiğinde yeniden dünyaya gelmiş gibi oldu. Emekliliğini hak ettiğinde bir gün bile durmadı,?Ǭ? İstanbul`un çekilmezliğini geride bırakıp döndü Danışment Köyüne. "Sabah kalkıp banyo yaptıktan sonra giydiğiniz beyaz gömlek akşama eve döndüğünüzde aylardır giyiyormuşcasına yakası simsiyah olan bir yerde daha fazla çürümemek için temiz havası bol, insanları güzel olan memleketime döndüm" diyor Tevfik KAYA. Darısı diğer emeklilerin başına...