(Hatice Saraç, annem 1924-2019.)
BABA ANNELERİMİZ VE ANNE ANNELERİMİZ
Haklarını hiç ödeyemeyeceğimiz büyüklerimizdir,
Babaannelerimiz ve anneannelerimiz.
Aslında, farkında olmasak da, dünyaya gözümüzü açtığımızda.;
İlk onları görür gözlerimiz;
Onlar alır çoğu zaman, ilk önce kucağına bizi,
Onlar sarar ilk kundağımıza bizi,
Onlar sallar uyutmak için gece gündüz
Dizleri üzerinde bizleri,
Ta ki, anneler kendine gelene kadar.
Karşılık beklemeden severler evlatlarını, torunlarını...
Belkide onlar için söylenmiştir
Dişi kuş yapar yuvayı diye...
Yıllar onları çabuk eskitir.
Aile büyüdükce çıkan sorunları, hep ilk onlar sahiplenir,
Arayı bulmaya çalışırlar,
Evlatlar iyi geçinsin, birlik olsunlar diye,
Onların en büyük muradı budur.
Bizler büyüdükce onların fedakarlıklarını yavaş, yavaş unuturuz,
Herbirimiz başka deryalara dalarız.
Onlar da yavaş yavaş o eski aile üzerindeki güçlerini kaybetmeye başlarlar.
Ömür dediğin ne ki;
Çok uzun sandığımız, o acı, tatlı hayatın,
Hepimiz için, ne de çabucak geçtiğini çok geç anlarız.
Bizler, çoluk çocuk sahibi olmuşuz,
Babaanneler, anneanneler yaşlanmış, onların hayata bakan tek pencereleri kalmış,
O da, torunlar...
Artık dünyada, onlar için torunlarını sevmek, biraz evlatlarından hal hatır sormasını beklemekten başka hiç bir beklentileri kalmamıştır.
Kendimizi, onların yerine koyarak düşünebilirsek, vicdanımızın sesine kulak verirsek,
Onlar da mutlu ayrılır bu dünyadan...
GENÇ ÖMRÜMÜ 7
Bu vesile ile annelerin, büyük annelerin ve genç annelerin, anneler gününü kutluyorum.
.
Mehmet SARAÇ
