Yaklaşık 3 hafta boyunca sağlık sorunlarım nedeniyle Yenipazar`dan ve gazetemizden uzakta kaldım. İnsanın kaybedince değerini anladığı sağlığı, yaşamımızdaki tüm önceliklerimizden daha önce gelip onu korumak için her türlü çabayı göstermemiz gerektiğini bir kez daha anladım. Yaklaşık 35 yıl keyifle tüttürdüğüm sigaranın bir insana verebileceği zararın boyutlarını ne yazık ki yaşayarak öğrendim. Tedavi süresince çekilen büyük acıları, "keşke!..." ler asla azaltmadı. "35 Yıldır yediğim hurmalar şimdi beni tırmalar" türküsü de hafifletmiyor içimdeki yangıyı. Sevdiğim insanların bugün zevkle içtikleri sigaranın bir gün olup benimle aynı kaderi paylaştıracağını anlatamamak da kahrediyor beni.
Ben de anlamıyordum 35 yıl boyunca çevremde sigara yüzünden yıllarca acı çeken hatta ölenlerin varlığını. Benim nefes alamadığımda bir yudum soluk için zorlanırken gözlerimin nasıl pörtlediğini gördüğü halde hala sigarasını keyifle tüttürenler de anlamıyor ne yazık ki... Yaklaşık 15 yıl önce bir gün radyo dinlerken canlı yayına telefonla katılan sigara tiryakisi bir kadın, sigara yüzünden akciğer kanserine yakalandığını ve pişmanlığını anlatıyordu: "Şu an kanserim ve biri 8 diğeri 3 yaşındaki iki çocuğumun gözlerinin içine baka baka ölüyorum... Keşke hiç içmeseydim diye yakınmalar sağlığımı geri vermiyor. Çocuklarımın bensiz bu hayatta çekeceği acıları düşündükçe kahroluyorum. Çocuklarımın gözlerinin içine bakarken yavaş yavaş ölmeyi beklemek pişmanlıklarımı, keşkelerimi daha da çoğaltıyor..." demişti hıçkırıklarla ağlarken. Beni çok etkilemişti bu kadın. Çünkü ben de sigara içiyordum ve benim de 7-8 yaşında bir oğlum vardı. Kendimi kadının durumunda düşündüm ve o gün kafaya koydum bu zıkkımı bırakmaya.
Çok geçmeden zatürreye yakalandım ve istesem de içemedim 4 gün. 4`üncü gün sigarayı dudaklarıma götürdüğümde dedim ki:"4 gün içmeden bekledin bakalım 1 gün daha bekleyelim ne olacak?" 5`inci gün de aynı soruyu sordum, bir hafta, bir ay, 1 yıl derken yaklaşık 15 yıl geçti ve hala bekliyorum içmeden... Bu arada sigarayı bırakmamda en büyük desteği Duman Necati`nin damadı Konyalı Doktor İbrahim Akkoyun`un verdiği taktikten aldım. Taktik şu: "Sigara içme krizi geldiğinde çok deriiin bir nefes alıyorsun, içinde tutabildiğin kadar uzun süre tutuyorsun ve sigara üfler gibi ciğerlerini yavaş yavaş boşaltıyorsun..." Bu nefes alıp tutma işlemini bir - iki kere yapınca sigara içme isteği ilk önceleri 10-15 dakika daha sonraları 1 saate kadar öteliyordu. Her sigara krizi gelişte uyguladığım bu taktik sayesinde sigara krizi şu anda hiç yok. Ben önce radyoda kanserli kadını dinlerken çocuğumun gözüne baka baka ölmemek için sigarayı bırakmayı kafama koymuştum. Zatürre de olunca terk ettim bu illeti ama çok geç kalmıştım. Her sigara içenin mutlaka yakalanacağı KOAH çoktan yakalamıştı beni. Belki ben koltuk değnekleriyle hızlıca kaçamadığım için çabuk yakalandım ama şu an keyifle zehir soluyanlar da mutlaka yakalanacak, ne kadar hızlı kaçarlarsa kaçsınlar.
Geldik teşekkür faslına... En başta Bozüyük Devlet Hastanesi Göğüs Servisinde görev yapan Uzman Doktor Nilüfer Banu Eskitütüncü ve servis çalışanlarına, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Yoğun Bakım Ünitesinde yüksünmeden çok büyük özveriyle çalışan sağlık emekçilerine, kısaca sağlığıma kavuşmamda başta doktorlar olmak üzere bana telefon ederek, sanal ve yazılı medyada ve bizzat ziyaretime gelerek geçmiş olsun dileklerini ileten tüm dostlarıma sonsuz teşekkür ederim.
