"KÖPEKLER ve SAKATLAR GİREMEZ!"
Yenipazar Halk Eğitim Merkezi`de düzenlenen sıra gecesine bağlamamla eşlik etmem için Halk Eğitim Müdürü Mustafa Kıyak tarafından davet edildiğim halde, bedensel engelli olduğumdan asansörü olmayan Halk Eğitim Merkezi`nin merdivenlerini çıkamadığımı gerekçe göstererek daveti reddettim. Oysa Yenipazar`daki her etkinlikte olduğu gibi bu yapılan sıra gecesinde mutlaka benim de imzamın bulunmasını isterdim. İçim kan ağlayarak hiç istemeyerek geri çevirdim daveti. Halk Eğtiim Merkezi`nin merdivenleri oldukça dik ve etkinliğin yapılacağı yer üst katlardaydı. Bu bina sözde halkın yararlanması için yapılmış. Bedensel engellileri yok sayan devlet, bizi halktan saymayan ve Halk Eğitim Merkezi gibi devlet dairelerinde sanki işimiz olmazmış gibi bizleri düşünmeden yaptığı resmi binaları asansörsüz, rampasız yapmıştır. Sanki biz bu ülkede yaşamıyoruz. Toplumun en az yüzde 10`unu oluşturduğumuz halde yok sayılıyoruz. Hangi resmi kuruma giderseniz gidin bizim karşımıza merdiven engeli çıkmaktadır. Sanki bizim karakola, mahkemeye işimiz düşmez. Sanki bizim canımız Kaymakamı, Belediye Başkanını ziyaret edip birer acı kahvelerini içmek canımız istemez. Koskoca Vali Konağına bile gidip Vali Bey ile görüşmek isterseniz merdiven sizin önünüzde demoklasin kılıçı gibi dikilir. Engellilerin engeli keşke bunlarla sınırlı kalsa, say say bitmez ki... Tuvaletiniz gelse s..cak tuvalet bulamıyorsunuz. Büyük kentlerde bile büyük AVM ve bazı benzin istasyonları dışında standartlara uygun engelli tuvaleti bulamıyorsunuz. Oysa bir yerel yönetici kalkıp her genel tuvalete bir engelli tuvalet koymayı düşünemiyor. Düşünemiyor tekerlekli sandalyedeki bir engelli nasıl ihtiyaç giderecekdiye. Empati kuramıyor. Ah bir zorunluluk gelse yeni seçilen Belediye Başkanlarına, yeni atanacak Kaymakamlara, Valilere; görev koltuğuna oturmadan önce ayaklarını bağlı vaziyette tekerlekli sandalye ile tuvalete oturabilme zorunluluğu getirilse... O zaman nasıl da anlarlar halimizi...
Avrupa Birliği`ne uyum sağlamak için getirilen zorunluluklarda da empati kuramıyor yerel yöneticiler yaptıkları işlerde. Sağlam insanların bile zor çıkabildiği kaldırımları yaparken bizi hesaba katmıyorlar... Öte yandan standartlara uyulmadan yapılan rampalar ya çok dar ya çok dik. Aslında rampaları planlayan, yapan ve yapıldı diye kabulüne onay veren sorumlu olan herkesi tekerlekli sandalyeye oturtup bu rampadan çıkmaları ve inmelerini istemek gerekiyor. Ama tekerlekli sandalyeye oturtmadan önce mutlaka kask, dizlik, dirseklik gibi koruyucu gereçleri de takmayı unutmamak gerekir, yoksa bizim engelli ordumuza bir nefer daha katılmış olur...
Yukarıda saydığım nedenlerle bizim sokağa çıkmamız engelleniyor. Sokağa çıksak bile kaldırımlara çıkamıyoruz. Kaldırıma çıksak, kaldırımları işgal etmiş esnaflar, araçlar... Tuvaletimiz gelse ihtiyaç giderecek tuvalet bulamadığımız için eve dönmek zorunda kalıyoruz. Okullar da bize göre dizayn edilmediği için okula gidemiyoruz. Zorunlu gitmemiz gereken yerlerde işimiz olacak diye ödümüz kopuyor. Ya mahkemeye çağrılırsak? Ya karakolda ifade verme zorunluluğumuz olursa? Bir şekilde gitsek bile söz dinlemeyen bağırsaklarımız isyan eder de ya tuvaletimiz gelirse? Benim de tüm yurttaşlar gibi özgürce kimseye muhtaç olmadan bu tür yerlere ulaşmak hakkım değil mi? Bizim de oyumuz herkesin oyuyla aynı değil mi? Oy zamanı kapımızı aşındıranlar, seçimden sonra neden tanımazdan geliyor?
İşte Bu nedenlerden dolayı Resmi daireler bize kapısını kapatmış durumda. Aslında resmi dairelerin kapısında şöyle kocaman bir levha asmaları çok doğru olacaktır: "Köpekler ve Sakatlar Giremez!"
