ANAVATANIM SENSİN
Kıraç toprakları üzerinde
Her hanenin bir çift öküze ,
Bir inek, bir kaç koyun ,bir at
yada bir eşeğe
Sahip insanların yaşadığı
Altmış yetmiş hanelik bir köyde
Geçen bir çocukluk...
Hayatın nasıl başladığını
Ne zaman çocuk olduğunu bile anlayamayan
Tavuklarla, öküzlerle ve diğer hayvanlarla
Aynı evin çatısı altında
Geçen bir çocukluk
Beş altı yaşlarında
Bazan hırıltılı bir ev kedisi ,
Bazende yeni doğan bir kuzu ile
Yatağını paylaşan
Dünyayı yaşadığı köy sanan
Bir çocukluk ....
Güzelliği;
Kimsenin kimseye zenginlik taslamadığı
Elleri nasırlı ,ayaklarında kara lastik
Yüzlerinde güneş kavruğu
Gözlerinde sevgi parıldayan
Dayıların ,amcaların ,teyzelerin arasında geçen
bir çocukluk.....
Çocuklarına gün boyu
Tahtadan arabalar yapan babaların yanında
Çocuklarının cebine gizlice bir yumurta koyarak
Köy bakkalına gönderen şefkatli anaların
Bize yaşattığı çocukluk
Ve erfana geceleri ile
Büyük insan yerine konduklarını
Sanan
En değerlisı;
Çocuk delikanlılar kuşağını yaşayan
Bizim çocukluğumuz
1970 Harman zamanı BELKESE KÖYÜ
O günden bu güne yıllar
Nede çabuk geçiverdi
Bazen ağladık, bazen güldük
Bazen de sustuk
Dahası;
Çorak demedik
Taşınıda, toprağını da sevdık
Kuru demedik
Ekmeğini ısladık yedik
Ama,asla;
Umutlarımızı hiç kaybetmedik
Belkese köyü/ Mehmet Saraç
