“An”lamak, her hangi bir şeyi, olguyu, oluşu “şimdi” yapmak, “şimdilemek”tir; şimdi, şu anda olmakta olanı kavrayabilmek, bilinç düzeyine çıkarabilmektir.
“An”layıp “an”laşacakların birbirlerine uzaklıkları çoğu zaman “an”laşabilmeyi çok daha “an”lamlı kılar. Uzaklaşıldıkça daha bir “an”laşılabilirlik söz konusu olabilirken yakınlaşıldıkça daha bir “an”laşabilemezlik olasıdır. “An”laşabilmek için aynı mek”an”da bulunmak yeterli olsaydı, hiç çatışma ya da “an”laşmazlık söz konusu olmamak gerekirdi.
Mek”an”daşlık, “an”laşmanın yeter şartı ya da olmazsa olmazı değildir; birlikte olmak ile “an”laşabilmek aynı şey olmak gerekmez.
İnsanın tarihine baktıkta çokça görürüz ki, amansız savaşlar sonrasında bir “an” gelip taraflar “an”laşarak “an”tlaşmalar imzalamışlardır. Çünkü aklın yolu “bir”dir ama “bir”lik bilinci ne yazık ki “sıfır”a yakındır.
Bir zam”anlar”ın “anında görüntü” esprisi bugün artık küresel "an"lamda “anında tepki” görüngüsüne evrilmiştir.
“An”, zam”an”saldır, mek”an”sal değil. O nedenledir ki, “an”cak evrensel “an”da buluşabilenler “an”laşabilirler: Binlerce kilometre ötede bir insan karaderili olduğu için “an”laşılamamaktan dolayı katledilirken, yerkürenin büyük bölümündeki her renkten insanca “an”sızın tepkilenerek bir şimdilik bilincine dönüşebilmektedir.
Bak, şu an sen de taa ötelerden benim demek istediklerimi okurken beni “an”lamaya çabalıyorsun, ben de senin dediklerini bu kadar uzaktan “an”lamaya uğraşıyorum. Birbirimizi “an”ladığımızda ise yaşam daha bir “an”lamlı ve birlikte yaşanabilir oluyor.
“An”, yeryüzünün hangi mek”an”ında olursak olalım, hangi bilinç düzeyi ya yaşam koşulları içerisinde olalım “şimdi”ye erme, “şimdilik bilinci”dir.
Bu, olasılıkların ve olabilirliklerin en ol”an”aksızıdır, bunu biliyoruz.
Ama var olduğumuzu sandığımız bu hayat yolunda, bu ülkü için mücadeleye değmez mi?
Beni bu kadar uzaktan ve farklı bir mek”an”dan “an”lamaya çalıştığın için çok teşekkür ediyorum.
Fikret Yıldırım
Görsel www.psikosanat.com.tr
