“an”layışsız
hem “geçmiş”i bekleyemiyor hem de “gelecek”i hatırlayamıyorum;
bak sen yazdıklarımı okurken “şimdi”n “geçmiş” oluyor ama!
tamam,
zaman nehir gibi akıyor;
anladık da,
sen kıyıda mı oturuyorsun
yoksa nehrin içinden kıyıya bakarak mı geçip gidiyorsun?
bu okuduklarını ben yazalı çok oldu,
sense “şimdi” okuyorsun!
yani benim “şimdi”m senin “gelecek”in,
senin “şimdi”nse benim “geçmiş”im
“diyorum ki” dediğim “an”da sen “burada” değilsin;
sen bunu okuduğundaysa ben “orada” değilim
bırakalım “az önce”yi ve “az sonra”yı,
“burada”yı ve “orada”yı da:
sahi biz “nerede” ve hangi “zaman”da ve hangi “dil bütünlüğü”nde “an”laşacağız?
fikret yıldırım
Görsel | medium.com
