Merhaba Baba;
Ne zormuş sensiz yaşamak, babasız kalmak. Sert fırtınalardan kaçan gemilerin, sığındığı liman gibiydin benim için. Her başım sıkıştığında, sadece telefonla bile çözerdin tüm sorunlarımı be baba. Şimdi ben sensiz, sorunlar çözümsüz, gemiler limansız kaldı.
Dünya renklerini kaybetti gittiğinde. Gülüşünle aydınlanan dünyam, simsiyah karanlığa büründü. Tüm karanlıkları delen ışığım, olduğunu da sen gidince anladım.
Birlikte çalıp söylediğimiz türkülerin tamamı, senin için yaktığım acı birer ağıt oldu bana. Gidişinle yüreğimi harlayan ateş, ne zaman bir türkü duysam, daha da alevleniyor. Ne zaman diner bu acı ? Ne zaman hafifler bu ağır yük baba ?
Gülüşünü, sinirlenmeni, uzun sohbetlerimizi, sana dair her şeyi çok özledim. Sadece babamı değil, en iyi dostumu da kaybettim gittiğinde. Giderken bıraktığın boşluğu nasıl dolduracağımı bile arayıp sana sorasım geliyor. Çok özledim seni baba.
Her seferinde "İyi ki bu adam benim babam." Dedim. Seninle hep gurur duydum canım babam. İstisnasız, çıkarsız, karşılıksız sevdin tüm insanları. Kocaman yüreğinle, engeline rağmen, koştun her "Eyvah !" Diyenin yardımına. Ardında bıraktığın insan sevgisinin, iliklerime kadar işlediğini de belirtmek isterim sana.
31 Aralık 2019 tarihinde, uğurladık seni son yolculuğuna. Sadece ben değil, tüm Yenipazar yetim kaldı gidişinle...
Yazacaklarım şimdilik bu kadar olsun baba. Yazarken ne kadar zorlandığımı, inan tahmin bile edemezsin.
İyi ki doğdun. Seninle hep gurur duydum, yüreği kocaman babam.
Seni çok seviyorum..
Oğlun
