Şimdinin katresinde usulca örtüyorum üzerini, geçmişin yorganıyla.
Kelebek kanatları göz kapakların, kirpiklerin zaman rüzgârında dans eden sazlık otları.
Nefesinde lavanta esansı, damarların martı martı kokuyor.
Süt bereketli bulutlar geçiyor az önceye doğru, sen görmüyorsun.
Acılarına petek kuruyor arılar, yaralarını güneş emiyor.
Seni geleceğin terkisine bağlıyorum sonra, beni beraberinde götürüyorsun.
Herkes hiç belli etmediğini sanarak, ölmemek için yaşıyor.
Sense, bana gülümsüyor, yaşamı ölümsüyorsun.
Ölümü yoksuyor, şimdiyi kutsuyorsun.
Ben sana baktığımı sanıyorum, sen de beni gördüğünü.
Hepimizi, her şeyi alıp ardından geliyorum.
Zaman, seni çok seviyorum.
Ben, çünkü senim.
Biliyorum.
Fikret Yıldırım
Görsel | http://tasova.gen.tr
