CANIM ARKADAŞIM
Zeki GÜVEN
Yıl 1970-1971 Yenipazar ortaokulu geç de olsa yeni açılmıştı.
Ben ortaokulun o yıl açılmayacağı, yetişmeyeceği nedeniyle Gölpazarı Ortaokuluna yazıldım. Oradan rahmetli ninemle yok halimizle bir ev tuttuk.
İkinci sene Yenipazar Ortaokuluna nakille, ikinci sınıftan başladım.
Kendim pek ufak boylu, çelimsiz oldoğum için büyük çocuklardan ziyade boyca, postca kendime yakın bulduğum, arkadaş edinebileceğim birilerinin yanına sokulurdum, Zeki arkadaşıma... Benim gibi, hem boyu küçük, hem de cana yakınlığı dolayısı ile ısınıverdim. Arkadaşlığımız orada başladı.
Benim okul numaram 54, onun ki 19'du.
İki yıl daha okuduktan sonra mezun olduk.
Her birimiz farklı şehirlerdeki liselere dağıldık.
Yaz aylarında yine Yenipazar'da bir araya gelir, geleceğe dair hayaller kurardık.
Lise bittikten sonra, kader bizi 1976-1979 yıllarında Eskişehir Eğitim Enstitüsü'nde buluşturdu.
O Türkçe, ben Matematik öğretmenliğini okuyordum. Fakat devir çok kötüydü. Öğrenci olayları bizi korkutuyordu. Belirgin siyasi bir görüşümüz falan yoktu. Sorsalar, başbakanın bile kim olduğunu bilmiyorduk.
Öğrenciler sağ sol gruplara ayrılmıştı. Zeki nerede dikiliyorsa ben onun yanına, bazen de o benim bulunduğum yere gelirdi.
O öğrenci grupları bıcakla, şişlerle birbirine girince, biz aradan arkamıza bile bakmadan oradan kacar, taa Eskişehir Bademlikten, Adalar'da bir apartmanda kapıcılık yapan rahmetli İbrahim Amcanın kapıcı odasına saklanırdık.
İbrahim amca Zeki'nin akrabası imiş, babası onun orada kalması için onunla konuşmuş.
Zeki kardeşim ile öyle ya da böyle zor şartlarda mezun olduk.
Yıllarca mesleğimizi yaptık. Sonunda ikimiz de emekli olduk.
Onunla arkadaşlığımız hep devam etti.
Birkaç ay önce telefonla konuştuğumuzda, kanser tedavisi göreceğini söyledi.
"Doktor saçlarımın döküleceğini söyledi ama sonra yine çıkacağını da söyledi" dedi.
"Sonra ölümden hiç korkmuyorum arkadaş" dedi.
"Çünkü .hayallerimi gerçekleştirdim. Çocuklarımın eline ekmeklerini verdim" dedi.
Son 24 Kasım Öğretmenler Gününde aradım
Sesi kısık geldi.
Dedi ki: "arkadaş hastanedeyim, oradan oraya taşıyorlar beni" dedi.
Öğretmenler Gününü kutladım, sonra görüşelim dedim.
Canım arkadaşım, bugün Bursa'dayım, öldüğünü duyunca,,,
Hani büyük bir kazanı toprağa ters çevirir kapatırsın ya
O yaşadıklarımız, hayellerimiz bir anda öyle oldu,..
Çok üzdün bizi 19 numaralı Yenipazar Ortaokulunun sevgili öğrencisi.
Seni unutmayacağız,,
Sen demiştin ya bana "arkadaş sen de bu gazeteye anılarını yaz"
Ben bu gazetede köşe yazıları yazıyorum,
Anılarımı yazıyorum.
Bu yazılar sen ölsen bile okunacak,
Silinmeyecek
Bunu sen söylemiştin bana
Unutulmayacaksın.
Allahım mekanını cennet eylesin,
Ailene ve seni sevenlere sabır versin.
Mehmet Saraç
