FİKRET YILDIRIM


ÇEMBER

.


“Ben”in “kendi” ile tanışıp "bir"leşmesi, evrimin neresinde başlar ben bilemiyorum ama Batı Dünyası’nın dünyanın kalanına benimsettiği takvim olan 2019 Yılı’nda yaşadığımızdan hareket edersek, “benin “kendi”ne özellikle de Sanayi Devrimi’nden sonra erişip yetişilemez bir hızla “yabancılaşma”ya başlamasıyla bugün artık insan tekinin “kendi”nden habersiz “ben”ler evreninde “egosentrik” girdap ve karadeliklerde yitip gitmeye şiddetle talip bir tür olduğunu söylemek bilgiçlik olmasa gerek.

Benim de tanıklık ettiğim ve öykündüğüm bir zamanların örnek insanı, “ego” bilmeksizin verdiği yaşam mücadelesinde yatay düzlemde bir yaşam çizgisinde daha çok insana ulaşıp insanlaşmayı amaçlarken, günümüzün epeyce gelişmiş türü olan, şişmiş ya da içi gaz dolmuş “ego”ların dikey düzlemdeki insanı ise daha yukarılara çıkarak fark edilmek, hükmetmek sayrısıyla debelenmektedir. 

Varoluş grafiğinin "x "düzlemi “fedakâr” insanı simgelerken, "y" düzlemi de “egoist” insanı simgeler dersek, belki benzetmemizi görsellik boyutunda daha açıkça dilegetirmiş olabiliriz.

Özcesi; “ben”i ile “kendi” arasındaki uzaklık ya da aralık ne denli açılırsa açılsın, “insan teki”nin ömrü “çember”in tamamlanmasıyla son bulur.

Daha da özcesi; başlangıcı ve bitişi olan varoluş çemberinin neresinde olduğumuzun yok oluşumuza zerre kadar etkisi yoktur: Bugün “kendi”ni “y” düzleminin tepesinde görenler, yarın “x” düzleminin sonsuzluğunda yitip giderler. 

Fikret Yıldırım ©

Görsel | lafsozluk.com