Sahibi olmaz gecenin.
Karanlıktır, korkutur zamanı; susturur her şeyi.
Bir tek düşüncelerindir konuşan. Daha iyi görmeye başlarsın karanlıkta, gün ışığında göremediklerini; daha iyi işitirsin kendini.
Gündüz, sabahleyin baktıkları aynada kendilerini gördüklerini zanneden bakarkörlerin binbir çeşit maskeleriyle koşuşturup dolaştığı, seyircisiz bir sahne oyunudur.
Bilinçli ya da bilinçsizce seçmek zorunda kaldıkları rollerinin tutsağı egoların hiç durmamacasıya birbirleriyle boy ölçüştükleri bitmek bilmez bir provasıdır gündüz.
Sahipsiz gecenin dipsiz okyanusunda dalarsın kendi sonsuzluğuna. Daha önce hiç görmediğin yıldızlar görürsün.
Sonra farkına varamadığın bir anda ölüverirsin kendinde.
Bir sonraki maskeli baloya uyanıp uyanmayacağını bilemezsin.
Eğer yeniden uyanabilmişsen, dün çoktan bitmiş, yeni bir kendine doğmuşsundur.
Fikret Yıldırım
Foto | Fikret Yıldırım
