Kime sorarsanız sorun doğduğu, yaşadığı toprakları yani memleketini çok sevdiğini söyler. Sevmek sözle değil eylemle olur. Her yıl duydukça aklıma gelir üzülürüm. Yenipazar Göleti daha bitirilmeden DSİ tarafından içine balık atıldı. Gölet bitti tahliyesinden su akmaya başladı. Görenler bilir tahliyesi düz betonla sıvalıdır ve aşağıya doğru metrelerce uzar. Yumurta dökecek anaç balıklar bu tahliye betonuna sürtünerek yumurtalarını bırakmaktadır. Yumurta bırakmak için aşağıya doğru sürtünerek indiğinden bir daha yukarı çıkamaz ve tahliyenin dibinde oluşan su birikintisinde yaşamaya devam eder. Tahliyeden su kesilince de ne yumurta kalır ne balık.
Bu anaç balıkların orda yaşadığını ilk kez tesadüfen öğrenenler balıkları toplayıp eş-dostlarıyla yediler. Daha sonra bu kolay av bilgisi yayıldı. Neredeyse balıkları alabilmek için nöbet tutulur hale geldiler. Anaç balık kolay yetişmiyor. Ama kolayca yakalanıp yok ediliyor. O anaç balıklar yeniden suya bırakılsa ve tahliyenin başlangıcına ağ ya da örgü teli çekilse de bu katliam önlense olmaz mı? Böylece çoğalan balıklar sayesinde günü gelip ödüllü olta balıkçılığı yarışmaları düzenlense de memleketimizin adını bu yolla da duyursak olmaz mıydı? Belediye Başkanı İlhan Özden, bu konuda duyarlı olacağını ve katliamı önlemek için ne gerekiyorsa yapacağını söyledi.
Yenipazar Göletin inşaatı henüz tamamlanmamıştı. Bir olaya tanık oldum. Gölpazarı´nda Harita Mühendisliği yapan Özkan Öz, Sakarya Nehri´nde tuttuğu ortalama 15 kg.´lık balığı çoluk çocuğuyla yemek yerine, özel aracına atladığı gibi bizim göletteki suya saldı, balıklar çoğalsın diye. Şimdi söyleyin bakalım elin Gölpazarlı´sı mı daha çok memleketimizi seviyor yoksa Yenipazar´ın hergün ekmeğini yiyen ancak anaç balıkları çuval çuval evlerine götürenler mi?
