Singapur hava alani2018
UFAK TEFEK ŞEYLER
DEME
GÜN OLUR HARMAN OLUR
İlkokul birinci ikinci ve üçüncü sınıf Öğretmenim
Bir Eğitmendi
O devirde köylerde
Öğretmenlerin yetmediği yerde
Eğitmenlere okullarda görev verilirdi
Eğitmenler
Bakanlık tarafından
O civarda bu işi yapabilecek kişilerden seçilir
Birkaç ay kurstan sonra onlara
Köy okullarında çocuklara
Okuma yazma öğretme dahil
Üçüncü sınıfa kadar okutma yetkisi verilirdi
Ancak
Diploma verme yetkileri yoktu
Diplomayı dorduncu ve ve beşinci sinifi okutan
Kadrolu öğretmen verirdi
Benim eğitmenim Ramazan Varol du
Ve
Kendi köyümüzdendi
İlkokul birinci sınıfa ilk başladığımız günler
Kimi formalı
Kimi formasiz
O mini mini çocuklar
Birazda yokluğun sonucu
Teneffuslerde sıraların üstünde kalan silgi
yada
Yere düşen kalemleri çalardı
Ders başlayınca
Kimi silgim çalınmış
Kimi
Kalemim çalınmış
Ben ne ile yazacam diye
Egitmene koşardi
Doğrusu
Bunu hepimiz yapardık
Şikayetler günden güne artıyor
Bir türlü bitmiyordu
Egitmenim bir gün
Evinden bir tabak kuru nohut
Getirdi
Ve masasının üstüne koydu
Dediki
Çocuklar
BU okunmuş nohut
Geçen sene bu sinifta bir hırsızlık olmuştu
Bu nohuttan herkese yedirdim
Ertesi gün hırsızlık yapan arkadaşınızın karnı davul gibi Şişti
Ve ertesi gün en sonunda
Egitmenim O kalemleri ben çaldım
Beni kurtar diye ağladı
Zor kurtardım dedi
Hepimizin gözü kulağı ondaydı
Bundan sonra bu sinifta
Bir hırsızlık olursa
Yada
Arkadaşlarınızın bir eşyası çalinirsa
Bu kuru nohuttan bir avuç herkese yedirecem dedi
Çalanın
Ertesi gün karnı şisecek
Ve sonunda patlayacak demişti
Biz
Egitmenimize innandık
O bir tabak nohut
O masa üzerinde
Nice
Üç yıllar durdu
O günden sonra ne şikayet oldu
Ne hırsızlık
Sonra öğrendik ki
Kuru nohut ıslanınca şişer
Gaz yaparmış
Karınıda şişirirmiş
Artık
Siranin altinda bir şey bulan her oğrenci
Sahibini bilse bile
Hemen
Çantasına atmıyor
Doğru
Egitmenime Koşuyor
Ben yerde kalem buldum
Egitmenim
Size getirdim demeyi
Davranış haline getirmişti
Egitmenim
Adaletini böyle kurmuştu
Ögrencileride
O nohutu yutunca
Onları
Kimsenin kurtaramayacağına inanmıştı
Ve
Sevgili Eğitmenim kendince
Hukuk ve
Adaletin tohumlarını üzerimize böyle ekmişti
Sevgili egitmenimin
Sınıfına bir gün müfettiş gelir
Egitmenim
Köyunde hem Çiftçilik yapar hem eğitmenlik
Kendisi o zaman baya yaşliydı
Hafif kambur yürürdü
Müfettiş denetim sonucu egitmenimi bir köşeye çeker
Atar fırçayı
Eksikleri nedeniyle ona çok kızar
Dinler dinler
Müfettişin kolundan tutar
Okulun penceresine çeker
Müfettişe derki
Bak karşı bayır da tarlada bir karı
Bir çift öküzle çift sürüyor
Görüyonmu der
Görüyorum der müfettiş
O işte benim garı
Ben gidiyorum
Onun yanına
Çok biliyorsan sen yap bu işi der
Ve
Sınıfı terkeder
Arkasından müfettiş Koşar
Özür diler
Sizlere bu ülkenin ihtiyacı var der
Ve olayı kapatırlar
Mekanı cennet olsun
