Yenipazar´da yaşamış olanlar bilir, bahara uyanmanın ne demek olduğunu. Çiseleyen yağmurun, ardında bıraktığı toprak kokusu yavaşça dolar ciğerlerine, cıvıl cıvıl kuş sesleri, hafifçe girer kulaklarından, koşarak dışarı çıkma isteğiyle çarpar yüreğin.
Bahar gelmiştir. Derin bir nefes alırsın, bahar havasını çekersin ciğerlerine, yürürken etrafını izlersin istemsizce. Açan çiçekler selamlar seni önce, ağaçlar, canlanmıştır yeniden. Mis gibi çiçek kokusu, yağmurla ıslanmış toprak kokusuyla karışır ve sarılır sana sımsıkı. Amaçsızca saatlerce yürürsün, yalnız da değilsindir. Asla yalnızlık hissetmezsin. Kuşlar, sincaplar, kediler, köpekler eşlik ederler sana yol boyunca. Mutluluk ve huzurla dolarsın. Yeterince yürürsen, doğayla baş başa kalıp, kucaklaşırsın. Yemyeşil çimlere uzanıp, masmavi gökyüzünü izlersin. Yaşadığını hissedersin kısaca.
Yenipazar´ın dışına çıktığında, yavaş yavaş şehirleşme vurur yüzüne. Kuş sesleri azalır, toprak kokusu alamazsınız çünkü betonlaşmamış bir parça toprak bulamazsınız kocaman şehirlerde. Çiçek toplamak isterseniz eğer, bunu da yapamazsınız çünkü saksılardaki çiçekler dışında bir tane bile çiçek kalmamıştır etrafınızda. Çimlere uzanıp gökyüzünü seyretmek istediğinizde, çimlere değil de betona uzanabilirsiniz belki ve yükselen binaların arasından, gökyüzünü görebilecek kadar şanslıysanız, gökyüzünün mavi değil de gri olduğunu görürsünüz. Fabrikalar dumanlarıyla, araçlar egzozlarıyla kirletmiştir gökyüzünü. Yenipazar´da olduğu gibi rengarenk değil de siyah beyaz yaşarsınız şehirlerde.
Baharın geldiğini, Yenipazar´da anlayabilirsiniz; Betonlarla dolu şehirlerinizde değil?
